#4 Miłość

Nie sądziłam, że poruszę ten temat, bo bardzo nie lubię o tym rozmawiać. Jednak tutaj w internecie jest łatwiej. Miłość jest fajna, ale trudna. Tak sobie myślę: fajnie byłoby mieć kogoś kto jest dla Ciebie ważny i na kogo zawsze możesz liczyć. Z kim możesz poleżeć, przytulić się i po prostu być. No fajnie, fajnie. Ale mam pewien problem. Pewną barierę, przez którą nie mogę się związać, mimo, że bardzo bym chciała. Mężczyźni Chłopcy (nazywajmy rzeczy po imieniu) mają jedną taką super upierdliwą cechę. Im więcej tym lepiej. W KAŻDYM sensie. Znacie się dopiero chwilę? Nie szkodzi. Już możecie się przytulać na każdym kroku, trzymać się za rękę i najlepiej to przelizać kilka razy. Nie chce wyjść na nietykalną, ale dla mnie takie choćby siedzenie razem i trzymanie się za rękę świadczy o jakiejś bliskości. I super! Tylko, że jak się tak robi z każdą laską, to zaczyna być to normalne, a nie powinno. Tzn taki gest powinien być unikatowy. Powinniśmy nim obdarzyć kogoś wyjątkowego, a nie przypadkową osobę poznaną na imprezie. (Czy tylko ja tak uważam? Serio pytam, bo większość moich przyjaciół uważa, że to jest okej) (Ale ten tekst będzie c h a o t y c z n y). Jak wiecie jestem introwertykiem, dlatego uważam, że najbardziej "pasującą" (to głupie słowo, sprawiające, że sprowadzamy korelacje między dwojgiem ludzi do tutaj brakło mi słowa, sorki) do mnie osobą też będzie introwertyk. Czemu? Bo tak najbardziej, z głębi serca to zależy mi na tej bliskości. A to co jest piękne w zdolności interpersonalnej jest to, że takie osoby emanują takim spokojem, takim własnym sposobem bycia i przez to rozmawiając/przebywając z taką osobą czujesz się bezpiecznie i spokojnie. No po prostu dobrze. Takiej relacji bym chciała i mam wrażenie, że tylko taka relacja będzie w stanie zniszczyć tą barierę. To jest tak w ogromnym skrócie, bo gdym chciała się o tym rozpisać to nikt by tego nie przeczytał. Konkluzja? Miłość to bliskość.